ROZPOZNANIE
I KWALIFIKACJA
Rozpoznanie przepukliny opiera się przede wszystkim na dokładnym badaniu klinicznym.
Rozpoznanie
W większości przypadków charakterystyczny wywiad (uwypuklenie w okolicy pachwiny, pępka lub blizny pooperacyjnej, nasilające się przy kaszlu czy wysiłku) oraz badanie przedmiotowe są wystarczające do postawienia diagnozy.
W sytuacjach niejednoznacznych lub w przypadku przepuklin nietypowych, u pacjentów z nadwagą czy po wielu operacjach, stosuje się dodatkowe badania obrazowe – ultrasonografię, a w wybranych przypadkach tomografię komputerową.
Kwalifikacja do leczenia wymaga indywidualnej oceny klinicznej. Uwzględnia się rodzaj i wielkość przepukliny, nasilenie objawów, obecność powikłań, a także choroby współistniejące i oczekiwania pacjenta.
Z tego powodu ostateczna kwalifikacja do operacji musi być poprzedzona wizytą w gabinecie. Jednak w sytuacji, gdy pacjent mieszka daleko, wcześniejsza telekonsultacja pozwala nakreślić plan działania i tak zaplanować konieczną diagnostykę, aby maksymalnie zmniejszyć konieczność osobistych wizyt.
Z tego powodu ostateczna kwalifikacja do operacji musi być poprzedzona wizytą w gabinecie. Jednak w sytuacji, gdy pacjent mieszka daleko, wcześniejsza telekonsultacja pozwala nakreślić plan działania i tak zaplanować konieczną diagnostykę, aby maksymalnie zmniejszyć konieczność osobistych wizyt.
Kwalifikacja do operacji
Ostateczna decyzja o metodzie leczenia – klasycznej, laparoskopowej czy robotowej – podejmowana jest wspólnie z pacjentem, po uwzględnieniu rodzaju przepukliny, czynników ryzyka, anatomii przepukliny.
Nie da się przewidzieć, u którego pacjenta w przypadku pozostawienia przepukliny bez operacji, dojdzie do zagrażającego życiu powikłania, jakim jest uwięźnięcie przepukliny. To dlatego obserwacja i postępowanie nieoperacyjne jest zalecane wyjątkowo, głównie gdy ryzyko powikłań okołooperacyjnych przewyższa ryzyko pozostawienia przepukliny bez operacji.
PRZYGOTOWANIE I PREHABILITACJA
Prehabilitacja to proces świadomego przygotowania pacjenta do planowanego zabiegu operacyjnego, którego celem jest poprawa wyników leczenia, zmniejszenie ryzyka powikłań i przyspieszenie rekonwalescencji.
Coraz więcej danych naukowych, wskazuje, że właściwe przygotowanie pacjenta ma bezpośredni wpływ na powodzenie operacji przepukliny. Kluczowym elementem jest redukcja czynników ryzyka.
Rzucenie palenia tytoniu na co najmniej 4–6 tygodni przed zabiegiem istotnie zmniejsza ryzyko powikłań pooperacyjnych, zwłaszcza infekcji rany, zaburzeń gojenia rany i ryzyka nawrotu przepukliny.
Kontrola spożycia alkoholu, a najlepiej całkowita abstynencja, również zmniejszają ryzyko powikłań ogólnych, takich jak zaburzenia rytmu serca czy problemy z układem oddechowym.
Otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka nawrotu przepukliny i powikłań pooperacyjnych. Zaleca się redukcję masy ciała, a w wybranych przypadkach – konsultację z dietetykiem. Dieta bogata w białko i składniki odżywcze sprzyja procesowi gojenia i odbudowie tkanek.
Nie mniej istotna jest kontrola chorób współistniejących. Wyrównanie cukrzycy, stabilizacja ciśnienia tętniczego, leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc czy astmy są konieczne, aby zmniejszyć ryzyko powikłań internistycznych, anestezjologicznych i chirurgicznych.
Prehabilitacja powinna być traktowana jako integralna część leczenia przepukliny, a nie jedynie dodatek. Odpowiednie przygotowanie zwiększa bezpieczeństwo zabiegu, zmniejsza liczbę powikłań i pozwala pacjentowi szybciej odzyskać komfort życia.
W SZPITALU
Każdy, kto trafia do szpitala, może czuć się nieco zagubiony – to naturalne. Warto jednak wiedzieć, jak wygląda cały proces od przyjęcia do wypisu. Jasne zasady i spokojne wytłumaczenie kolejnych etapów pomagają zmniejszyć stres i poczuć się bezpieczniej.
Przyjęcie do szpitala
jest zaplanowane tak aby zapewnić pacjentom komfort i sprawną organizację.
O dokładnej godzinie przyjęcia pacjent zostaje poinformowany telefonicznie przez pracownika rejestracji zwykle na 2–3 dni przed planowanym zabiegiem.
W wyznaczonym terminie należy zgłosić się do głównej rejestracji, gdzie odbywa się weryfikacja dokumentów i dalsze formalności związane z hospitalizacją.
Przyjęcia na oddział odbywają się zgodnie z ustalonym harmonogramem, co pozwala uniknąć niepotrzebnego oczekiwania i lepiej zorganizować pobyt w szpitalu.
O dokładnej godzinie przyjęcia pacjent zostaje poinformowany telefonicznie przez pracownika rejestracji zwykle na 2–3 dni przed planowanym zabiegiem.
W wyznaczonym terminie należy zgłosić się do głównej rejestracji, gdzie odbywa się weryfikacja dokumentów i dalsze formalności związane z hospitalizacją.
Przyjęcia na oddział odbywają się zgodnie z ustalonym harmonogramem, co pozwala uniknąć niepotrzebnego oczekiwania i lepiej zorganizować pobyt w szpitalu.
Operacja
Operacja wykonywana jest tego samego dnia, zgodnie z ustalonym planem, jednak nie jest możliwe dokładne podanie godziny operacji z wyprzedzeniem.
Po przygotowaniu pacjent/ka zostanie zaprowadzona na blok operacyjny, gdzie pieczę nad nim/nią przejmie zespół anestezjologiczny. Sala przygotowawcza to również ostatnie miejsce na rozmowę ze mną, zanim pacjent zostanie przewieziony na salę operacyjną.
Po operacji
pacjent/ka trafia na salę pooperacyjną, a po pełnym wybudzeniu na oddział, gdzie pozostaje pod stałą opieką pielęgniarek i lekarza dyżurnego.
W razie potrzeby personel kontaktuje się bezpośrednio z lekarzem prowadzącym, aby zapewnić pełne bezpieczeństwo i ciągłość opieki.
W razie potrzeby personel kontaktuje się bezpośrednio z lekarzem prowadzącym, aby zapewnić pełne bezpieczeństwo i ciągłość opieki.
Wypis ze szpitala
Decyzję zawsze podejmuje lekarz, kierując się stanem zdrowia pacjenta. Wypis możliwy jest dopiero wtedy, gdy pacjent czuje się dobrze, jest samodzielny i może bezpiecznie wrócić do domu.
REHABILITACJA
Rehabilitacja po operacji przepukliny to bardzo indywidualny proces.
Przebieg pooperacyjny nie zależy wyłącznie od rodzaju przepukliny czy metody operacji, ale także od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, wieku, poziomu aktywności fizycznej, chorób towarzyszących czy nawet motywacji i zaangażowania w ćwiczenia zalecone przez lekarza lub fizjoterapeutę. Nie da się z góry dokładnie przewidzieć, jak szybko dana osoba wróci do sprawności.
Każdy pacjent potrzebuje indywidualnego podejścia i cierpliwości w obserwowaniu własnego tempa powrotu do zdrowia.
Informacje zawarte w tabeli należy traktować jako ogólny przewodnik. Przedstawione ramy czasowe mają jedynie orientacyjny charakter, ponieważ pacjenci często potrzebują punktu odniesienia, aby móc wstępnie zaplanować pierwsze dni i tygodnie po operacji. Rzeczywisty przebieg rekonwalescencji może się jednak różnić.